Dhuna Seksuale dhe Ngadhënjimi i Drejtësisë

For English, click HERE

За македонски, кликни ТУКА

Dhuna Seksuale dhe Ngadhënjimi i Drejtësisë 
Premierë

Shkup: 20 nëntor, ora 18:00 në Info Qendra e BE, rr. Mito Haxhivasilev Jasmin, 52B

Tetovo: 21 nëntor, në Këndin Amerikan, Shtëpia e Kulturës, Bulevardi Iliria

Programi për Komunikim dhe Ndërgjegjësim i Tribunalit Penal Ndërkombëtar për ish-Jugosllavinë (TPNJ) dhe partneri i tij, Civil – Qendra për Liri, organizojnë premierën e filmit dokumentar “Dhuna Seksuale dhe Ngadhënjimi i Drejtësisë” në Shkup më 20 nëntor (e martë) dhe në Tetovë më 21 nëntor. Të dy premierat janë me fillim në orën 18.

Filmi dokumentar i këtij Programi të Tribunalit përshkruan rolin  historik të Tribunalit në ndjekjen penale të krimeve të dhunës seksuale të kryera në kohë lufte. Filmi pasqyron hetimet dhe gjykimet udhëçelëse që luajtën rol madhor në  zhvillimin e jurisprudencës lidhur me dhunën seksuale të kryer në kohë lufte dhe portretizon guximin e viktimave të cilat i mbijetuan dhunës seksuale dhe dëshmuan në Tribunal. Pjesëmarrja e gjykatësve dhe zyrtarëve të lartë të Tribunalit që kanë punuar dhe punojnë në këtë institucion si dhe dëshmitë e përzgjedhura të dëshmitarëve e bëjnë këtë film dokumentar dëshmi të pashlyeshme të kontributit pararendës të Tribunalit në ndëshkimin e personave përgjegjës dhe ndërgjegjësimin e bashkësisë ndërkombëtare dhe popujve të rajonit të ish-Jugosllavisë për këto krime të rënda.

Pas shfaqjes së filmit vijon një tryezë e rrumbullakët me ekspertët Elena Martin Salgado, Zyrtare ligjore dhe Këshilltare e Apelit në Zyrën e Prokurorit të TPNJ-së; Gordana Duvnjak, kryetare e Këshillit Drejtues të Institutit Shoqëria e Hapur - Maqedoni; Uranija Pirovska, drejtoreshë ekzekutive e Komitetit të Helsinkit  për të Drejtat e Njeriut në Maqedoni, Kim Mehmeti, shkrimtar dhe analist politik (në Shkup) dhe Snezhana Lupevska, gazetare dhe producente (në Tetovë, në vend të Mehmetit).

Më pas mbahet një pritje e shkurtër ku jeni përzemërsisht të ftuar.

civil.mk@gmail.com

+389 (0)2 5209 176

FASHIZMI PROMOVOHET NË MAQEDONI

Publikuar në Dnevnik dhe Vest, 17 gusht 2012

Gjëma më e madhe në historinë e njerëzimit, fashizmi, ka përkrahësit e vet në Maqedoni, të cilët si askund tjetër në botë fituan mundësinë që ideologjinë e tyre të sëmurë dhe të lemerishme ta promovojnë në mediumet publike në Republikën e Maqedonisë.

Shpallja e përkujtimit për përvjetorin e vdekjes së Rudolf Hesit në të përditshmet Dnevnik dhe Vest (pjesë të grupacionit medial MPM) paraqet precedent të paparë në historinë e re botërore. Nuk besojmë se kudo në botë do të mund të publikohej një shpallje e këtillë.

Jemi të tmerruar nga madhërimi i njërës prej figurave më të errëta në historinë e njerëzimit, dorës së djathtë të Hitlerit, kriminelit Rudolf Hes.

Për ne është e qartë: për një publikim të këtillë personat përgjegjës duhet të shkojnë në burg. Kërkojmë hetime urgjente dhe ndëshkim të autorëve dhe personave përgjegjës për publikimin e këtij promovimi të neveritshëm të fashizmit.

CIVIL – Qendra për Liri

Është koha që të lidhemi

Jemi dëshmitarë të zhvendosjeve tektonike politike në sferën politike dhe sociale të vendit. Maqedonia është në gjendje të vlimeve të pandërprera tashmë një kohë të gjatë, gjë që ndikon drejtpërdrejt mbi zhvillimin e saj, gjendjen e të drejtave të njeriut, demokracinë dhe sundimin e së drejtës, pozicionimin ndërkombëtar dhe rajonal të vendit, si dhe mbi jetën e përditshme të qytetarëve.

Prania e sektorit civil në proceset me rëndësi esenciale për të tashmen dhe të ardhmen e Republikës së Maqedonisë është tepër e padukshme. Me këtë nuk duam të themi se organizatat e shoqërisë civile nuk punojnë sa duhet. Por, fragmentariteti dhe moskoordinimi çojnë drejt jetëshkurtësisë ose mungesës së efekteve dhe dukshmërisë së pamjaftueshme të ndryshimeve për të cilat angazhohen organizatat civile.

Është koha që kjo gjendje të ndryshojë.

Është koha që organizatat civile të ngrenë zërin dhe të tregojnë se nuk duhet të anashkalohen, porse duhet të gëzojnë respekt si një prej resurseve më të mëdha të vendit në këto kohë.

Është koha që organizatat qytetare të heqin dorë nga vendet formale nëpër komisione të rrejshme dhe të lidhen me njerëzit.

Është koha që të lidhemi dhe të punojmë bashkë në zgjidhjen e problemeve të përbashkëta për të mirën e të gjithë qytetarëve të Republikës së Maqedonisë.

Le t’i përballojmë dyshimet dhe kufizimet, le t’i bashkojmë forcat dhe kështu ta presim kohën e vlimeve edhe më të mëdha, të përgatitur, me kredibilitet, bartës të interesave dhe shpresave të të gjithë qytetarëve.

lexo-mendo-reago-angazhohu

Maqedonia lider botëror në shkeljen e lirisë së medias

Lajmërim për publlikun, 26.01.2012

Maqedonia u bë lider botëror në shkeljen e lirisë së medias, e me këtë edhe i të drejtave dhe lirive themelore të njeriut – që lirshëm ta shprehë mednimin e vet, të jetë i informuar. Sipas organizatës Reporterë Pa Kufij, Maqedonia brenda vetëm dy viteve, nga 2009 deri në 2011, ra për plot 60 vende në botë sipas lirisë së medias.

Këtë titull të palakmueshëm dhe vendin e 94 në rang-listë, Maqedonia e siguroi me presionin e vazhdueshëm mbi median, me mbylljen e tri gazetave ditore dhe një televizioni nacional, me përzënien nga puna dhe etiketimin publik të gazetarëve, marrjen e kontrollit mbi Këshillin e Radiodifuzionit, paditë kundër gazetarëve...

Mënyra në të cilën një pjesë e mjeteve të informimit reaguan ndaj rënies së rejtingut të lirive të veta, vetëm i vërtetoi vlerësimet e Reporterëve Pa Kufij. Evitimi i turpshëm që të publikohet lajmi për rejtingun e rënuar, të paktën si ballafaqim me të vërtetën, në mënyrën më të qartë e pasqyron krizën në të cilën kanë rënë mediumet dhe gazetaria në Maqedoni.

Mediumet janë pasqyra e marrëdhënieve të përgjithshme shoqërore dhe politike në shtet. Kur gjendja në gazetarinë dhe në mjetet e informimit në Maqedoni çshtë e mjerë, kur Maqedonia është lider botëror për nga varfëria/mjerimi, çfarë është pushteti i cili e drejton vendin? Çfarë është rejtingu i tij në botë, jashtë kufijve të Maqedonisë?

Rejting-lista e organizatës Reporterë Pa Kufij nuk shkaktoi kurrfarë reaksioni zyrtar, edhe pse gjendjet dhe të vërtetat e këtilla, sado që të jenë të pakëndshme, nuk guxojnë të heshten. Nuk ka, as për së afërmi, kurrfarë sinjalesh se gjendja mund të nisë të ndryshojë. A do të thotë kjo se Maqedonia do të vazhdojë të përmbyset drejt fundit të kësaj liste, ku shoqëri i bëjnë Eritrea, Turkmenistani dhe Korea e Veriut – si regjime diktatoriale të cilat i ndalojnë dhe frikohen nga informatat të cilat janë të pakëndshme për to?

Risto Popovski

Civil Media

Zgjohu dhe përcjelle ëndrrën tënde!

Sot, më shumë se kurr, na duhen ëndërrues. Na duhen ëndërrues të cilët e shpërndajnë ëndrrën e drejtësisë dhe njerëzisë, lirisë dhe barazisë, siq është ëndrra e d-r Martin Luther King-ut më të Riut.

Me rast të Ditës së Martin Luther King, 15 janar, ju thërrasim ta kushtoni këtë uikend ëndrrave tuaja dhe ëndrrave të bashkëqytetarëve tuaj në botë. Ç’ka mund të bëni? Lexojeni fjalimin e Martinit, shpërndajeni, thuani njerëzve se ëndrrat mund të bëhen realitet vetëm nëse i shpërndajmë mes neve. Realiteti i cili bazohet në ëndrra si kjo ëndër, paraqet realitet të një bote njerëzore.

Mos ke frikë të ëndërrosh për drejtësi dhe liri. Mos ke frikë të kërkosh respekt dhe plotësim të ëndrrave tuaja. Kërko, që të të plotësohen.

Mbaje mend 15 janarin si ditëlindje e një përfaqësuesi të njerëzimit, d-r Martin Luther King më i Riu dhe bëhu ëndërrues krenar dhe kërkues i kësaj dite dhe ditëve që vijnë.

The Speech

I HAVE A DREAM

Dr. Martin Luther King Jr.

Washington, DC, on August 28, 1963

I am happy to join with you today in what will go down in history as the greatest demonstration for freedom in the history of our nation.

Five score years ago, a great American, in whose symbolic shadow we stand today, signed the Emancipation Proclamation. This momentous decree came as a great beacon light of hope to millions of Negro slaves who had been seared in the flames of withering injustice. It came as a joyous daybreak to end the long night of their captivity.

But one hundred years later, the Negro still is not free. One hundred years later, the life of the Negro is still sadly crippled by the manacles of segregation and the chains of discrimination. One hundred years later, the Negro lives on a lonely island of poverty in the midst of a vast ocean of material prosperity. One hundred years later, the Negro is still languishing in the corners of American society and finds himself an exile in his own land. So we have come here today to dramatize a shameful condition.

In a sense we have come to our nation's capital to cash a check. When the architects of our republic wrote the magnificent words of the Constitution and the Declaration of Independence, they were signing a promissory note to which every American was to fall heir. This note was a promise that all men, yes, black men as well as white men, would be guaranteed the unalienable rights of life, liberty, and the pursuit of happiness.

It is obvious today that America has defaulted on this promissory note insofar as her citizens of color are concerned. Instead of honoring this sacred obligation, America has given the Negro people a bad check, a check which has come back marked "insufficient funds." But we refuse to believe that the bank of justice is bankrupt. We refuse to believe that there are insufficient funds in the great vaults of opportunity of this nation. So we have come to cash this check — a check that will give us upon demand the riches of freedom and the security of justice. We have also come to this hallowed spot to remind America of the fierce urgency of now. This is no time to engage in the luxury of cooling off or to take the tranquilizing drug of gradualism. Now is the time to make real the promises of democracy. Now is the time to rise from the dark and desolate valley of segregation to the sunlit path of racial justice. Now is the time to lift our nation from the quick sands of racial injustice to the solid rock of brotherhood. Now is the time to make justice a reality for all of God's children.

It would be fatal for the nation to overlook the urgency of the moment. This sweltering summer of the Negro's legitimate discontent will not pass until there is an invigorating autumn of freedom and equality. Nineteen sixty-three is not an end, but a beginning. Those who hope that the Negro needed to blow off steam and will now be content will have a rude awakening if the nation returns to business as usual. There will be neither rest nor tranquility in America until the Negro is granted his citizenship rights. The whirlwinds of revolt will continue to shake the foundations of our nation until the bright day of justice emerges.

But there is something that I must say to my people who stand on the warm threshold which leads into the palace of justice. In the process of gaining our rightful place we must not be guilty of wrongful deeds. Let us not seek to satisfy our thirst for freedom by drinking from the cup of bitterness and hatred.

We must forever conduct our struggle on the high plane of dignity and discipline. We must not allow our creative protest to degenerate into physical violence. Again and again we must rise to the majestic heights of meeting physical force with soul force. The marvelous new militancy which has engulfed the Negro community must not lead us to a distrust of all white people, for many of our white brothers, as evidenced by their presence here today, have come to realize that their destiny is tied up with our destiny. They have come to realize that their freedom is inextricably bound to our freedom. We cannot walk alone.

As we walk, we must make the pledge that we shall always march ahead. We cannot turn back. There are those who are asking the devotees of civil rights, "When will you be satisfied?" We can never be satisfied as long as the Negro is the victim of the unspeakable horrors of police brutality. We can never be satisfied, as long as our bodies, heavy with the fatigue of travel, cannot gain lodging in the motels of the highways and the hotels of the cities. We cannot be satisfied as long as the Negro's basic mobility is from a smaller ghetto to a larger one. We can never be satisfied as long as our children are stripped of their selfhood and robbed of their dignity by signs stating "For Whites Only". We cannot be satisfied as long as a Negro in Mississippi cannot vote and a Negro in New York believes he has nothing for which to vote. No, no, we are not satisfied, and we will not be satisfied until justice rolls down like waters and righteousness like a mighty stream.

I am not unmindful that some of you have come here out of great trials and tribulations. Some of you have come fresh from narrow jail cells. Some of you have come from areas where your quest for freedom left you battered by the storms of persecution and staggered by the winds of police brutality. You have been the veterans of creative suffering. Continue to work with the faith that unearned suffering is redemptive.

Go back to Mississippi, go back to Alabama, go back to South Carolina, go back to Georgia, go back to Louisiana, go back to the slums and ghettos of our northern cities, knowing that somehow this situation can and will be changed. Let us not wallow in the valley of despair.

I say to you today, my friends, so even though we face the difficulties of today and tomorrow, I still have a dream. It is a dream deeply rooted in the American dream.

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: "We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal."

I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at the table of brotherhood.

I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state sweltering with the heat of injustice, sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice.

I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.

I have a dream today.

I have a dream that one day, down in Alabama, with its vicious racists, with its governor having his lips dripping with the words of interposition and nullification; one day right there in Alabama, little black boys and black girls will be able to join hands with little white boys and white girls as sisters and brothers.

I have a dream today.

I have a dream that one day every valley shall be exalted, every hill and mountain shall be made low, the rough places will be made plain, and the crooked places will be made straight, and the glory of the Lord shall be revealed, and all flesh shall see it together.

This is our hope. This is the faith that I go back to the South with. With this faith we will be able to hew out of the mountain of despair a stone of hope. With this faith we will be able to transform the jangling discords of our nation into a beautiful symphony of brotherhood. With this faith we will be able to work together, to pray together, to struggle together, to go to jail together, to stand up for freedom together, knowing that we will be free one day.

This will be the day when all of God's children will be able to sing with a new meaning, "My country, 'tis of thee, sweet land of liberty, of thee I sing. Land where my fathers died, land of the pilgrim's pride, from every mountainside, let freedom ring."

And if America is to be a great nation this must become true. So let freedom ring from the prodigious hilltops of New Hampshire. Let freedom ring from the mighty mountains of New York. Let freedom ring from the heightening Alleghenies of Pennsylvania!

Let freedom ring from the snowcapped Rockies of Colorado!

Let freedom ring from the curvaceous slopes of California!

But not only that; let freedom ring from Stone Mountain of Georgia!

Let freedom ring from Lookout Mountain of Tennessee!

Let freedom ring from every hill and molehill of Mississippi. From every mountainside, let freedom ring.

And when this happens, when we allow freedom to ring, when we let it ring from every village and every hamlet, from every state and every city, we will be able to speed up that day when all of God's children, black men and white men, Jews and Gentiles, Protestants and Catholics, will be able to join hands and sing in the words of the old Negro spiritual, "Free at last! Free at last! Thank God Almighty, we are free at last!"

we wish you a better 2012